تاثیر تنش شوری وقارچ میکوریزا بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک گیاه ذرت شیرین

به منظور بررسی تاثیر قارچ میکوریزا بر خصوصیات رشد و فیزیولوژیک ذرت شیرین در شرایط آبیاری با آب شور، آزمایشی در سال 1393 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شیرازانجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل شوری آب آبیاری (4/0 ، 4، 7 و 10 دسی زیمنس بر متر) و قارچ میکوریزا (قارچ-های گونه های Glomus intraradices(GIN) و Glomus mosseae(GM) و شاهد بدون قارچ) بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری تا سطح 10دسی زیمنس برمتر غلظت کلروفیلa و b، کلروفیل کل و کارتنوئید برگ در مرحله گلدهی به ترتیب به میزان9/18 ، 4/52، 34 و5/34 درصد کاهش یافت. کاربرد قارچ میکوریزا در شرایط تنش شوری به طور جزئی اثرات منفی تنش را جبران کرده و از طریق افزایش غلظت کلروفیل a و b، کلروفیل کل، کارتنوئیدها، میزان پتاسیم، سطح برگ، وزن خشک کل، ارتفاع بوته و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی برگ در مرحله گلدهی، تحمل ذرت به تنش شوری را به طور معنی داری نسبت به شاهد بدون قارچ افزایش داد. نسبت سدیم به پتاسیم در سطح شوری10 دسی زیمنس برمتر در ذرت میکوریزی شده با قارچ GIN و GM درمقایسه با ذرت غیر میکوریزایی شده به ترتیب به میزان 69/39 و 45/40 درصد کاهش یافت. نتایج نشان داد که تلقیح گیاه ذرت شیرین با قارچ میکوریزا موجب بهبود رشد گیاه ذرت شیرین در شرایط تنش شوری شد. بین دو گونه قارچ مورد استفاده، گونه ی GIN در مقایسه با GM از برتری نسبی بیشتری برخوردار بوده و باعث کاهش اثرات منفی تنش شوری شد و وزن خشک بوته را در مقایسه با شاهد تا 38 درصد در سطح شوری 10 دسی-زیمنس برمتر افزایش داد.