تجزیه بیان ژن های بیوسنتزی تیمول و کارواکرول در بافت های مختلف آویشن باغی (Thymus vulgaris)

آویشن باغی (Thymus vulgaris) یکی از مهمترین گیاهان دارویی است که بیش از 20 نوع ترکیب شیمیایی مهم شناخته شده دارد. ژن 1-دی اکسی دی زایلوز 5-فسفات ردوکتوایزومراز (DXR) به عنوان نقطه کنترلی مهم در مسیر MEP عمل می کند، زیرا اولین مرحله اصلی و متمایزکننده مسیر MEP می باشد. گاماترپینن جزء کلیدی اسانس در آویشن باغی می باشد، که حدود 30% از اسانس را تشکیل می دهد و به وسیله گاماترپینن سنتاز تولید می شود. سیتوکروم های مختلف از P450s شامل CYP71D178 و CYP71D180 است که با واسطه گاماترپینن در بیوسنتز تیمول و کارواکرول دخیل هستند. این پژوهش، با هدف بررسی الگوی بیان ژن های دخیل در بیوسنتز تیمول و کارواکرول شامل DXR، گاماترپینن سنتاز، CYP71D178وCYP71D180در بافت‏های گل و برگ آویشن باغی انجام شد. در این مطالعه الگوی بیان این ژن هادر بافت‏های گل و برگ با استفاده از تکنیک RT-PCR نیمه کمیبررسی شد. میزان بیان ژن در بافت گل نسبت به برگ برای ژن‏های DXR، گاماترپینن سنتاز، CYP71D178 و CYP71D180 به ترتیب 7/1، 7/2، 9/1 و 2 برابر بیشتر بود و شدت بیان ژن های مختلف نیز با هم متفاوت بود. میزان بیان این ژن‏ها در کرک‏های غده‏ای بالا بود. بنابراین بیان بالا در بافت گل احتمالا به دلیل تراکم بالای کرک های غده ای می‏باشد. با توجه به این نتایج میزان اسانس بیشتر در گل نسبت به برگ می تواند ناشی از بیان بیشتر ژن های بررسی شده در گل نسبت به برگ باشد.