بررسی فرآیند تکرار در زبان کردی در چهارچوب نظریه بهینگی

در مبحث صرف، فرآیند واژه سازی از مباحث مهم است. در میان فرآیندهای واژه سازی، فرآیند تکرار در اکثر زبان ها متداول است. مطالعات مختلف در زبان های گوناگون نظریه های متفاوتی را نسبت به این فرآیند در پی داشته است. نظریه بهینگی درصدد کشف اشتراکات زبانی است. این نظریه رویکرد جدیدی به ساخت واجی، صرفی و نحوی زبان ها داشته و توانسته فرآیند تکرار را که همواره برای رویکردهای قاعده بنیاد چالش بوده با اعمال محدودیت ها تبیین کند. در این مقاله فرآیند تکرار در زبان کردی در چارچوب بهینگی مورد بررسی قرار می گیرد تا روشن شود که نظریه بهینگی چگونه فرآیند تکرار در زبان کردی را تحلیل می کند. در بخش تحلیل، نمونه هایی از این فرآیند معرفی و در قالب نظریه بهینگی بررسی می شوند. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است. داده ها از فرهنگ لغت کردی- کردی فارسی (هه نبانه بورینه) و برخی از گویشوران این زبان استخراج شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که انواع مختلف فرآیند تکرار در زبان کردی بر اساس الگوهای ساختاری خاصی که دارد، از محدودیت های خاصی تبعیت می کنند. محدودیت ها در هر نوع از فرآیند تکرار در زبان کردی سلسله مراتب خاص خود را دارند. حتی در یک نوع خاصی از این فرآیند بسته به ساختار واژی دوگان ساخت ها، محدودیت ها و مرتبه بندی آن ها نیز متفاوت است که ناشی از الگوی ساختاری آن ها است. با مرتبه بندی متفاوت محدودیت های پایایی و نشان داری، می توان ساخت انواع واژه های مکرر زبان کردی را بر اساس معنایی که دارند، تحلیل و توصیف کرد.