بررسی عملکرد تیم احیای بیمارستان شهید چمران اصفهان در سال 1394

یکی از مهم ترین اقدامات جهت نجات جان بیماران دچار Arrest قلبی، انجام عملیات احیا می باشد. این مطالعه، با هدف بررسی عملکرد تیم احیای بیمارستان چمران اصفهان انجام شد.
این مطالعه ی مقطعی، شامل 211 نفر از بیمارانی بود که در سال 1394 در بیمارستان یا خارج از آن دچار Arrest قلبی- تنفسی شده بودند و برای آن ها، احیای قلبی- ریوی (Cardiopulmonary resuscitation یا CPR) شروع شده بود. اطلاعات احیای بیماران از روی چک لیست از پیش تهیه شده، تکمیل گردید.
در این مطالعه، 211 نفر بیمار شامل 140 نفر (35/66 درصد) مرد و 71 نفر (65/33 درصد) زن مورد بررسی قرار گرفتند. شاخص های دموگرافیک اعم از جنس، سن بیماران و محل شروع احیا (داخل و یا خارج بیمارستان) در موفقیت اولیه و بقای یک ماهه تاثیر نداشت (050/0 < P برای همه)، اما نیاز به احیای پیشرفته، فاصله ی زمانی بین Arrest تا شروع احیای پیشرفته، نیاز به شوک (در ریتم های قابل شوک)، فاصله ی زمانی Arrest تا اولین شوک، طول مدت CPR و انطباق احیای پایه و پیشرفته با الگوریتم American Heart Association (AHA) در موفقیت اولیه ی احیا تاثیر معنی داری داشت (050/0 > P برای همه)، اما در مورد بقای یک ماهه فقط فاصله ی زمانی Arrest تا اولین شوک تاثیر معنی داری داشت (010/0 = P).
در این مطالعه، تاثیر شاخص های دموگرافیک بر نتایج حاصل معنی دار نبود، اما نیاز به احیای پایه، پیشرفته و دریافت شوک در ریتم های قابل شوک و همچنین، فاصله تا انجام اولین شوک، تاثیر معنی داری بر موفقیت اولیه ی حاصل از احیا داشته است. عدم تطابق احیا در درصدی از موارد با راهنمای AHA، ضرورت بازآموزی منظم و مدون را گوشزد می کند.