اقلیم شناسی تورسیم تبریز با تاکید بر شناسایی گونه های هوا و شاخص TCI

در این پژوهش، به منظور بررسی اقلیم شناسی توریسم تبریز از دو روش شناسایی گونه های هوا و شاخص اقلیم گردشگری استفاده شده است. برای نیل به این هدف، داده های روزانه 22 متغیر اقلیمی شامل دمای خشک، دمای تر، نم نسبی، سرعت باد و سمت باد در ساعت های (03-09-15)، بیشنه دمای روزانه، کمینه دمای روزانه، ارتفاع بارش روزانه، میانگین روزانه دمای خشک، میانگین روزانه دمای تر، میانگین دمای شبانه روز و میانگین روزانه درصد نم نسبی از 1/1/1360 تا 29/12/1389 به مدت 30 سال در تبریز استخراج شده است. برای تعیین گونه ها از حالت تجزیه P که آرایشی از ماتریس پایگاه داده هاست و در آن ستون ها، متغیر های جوی و سطرها، زمان هستند استفاده شده است. پس از استاندارد سازی داده ها، تحلیل خوشه ایبه روش «ادغام وارد» با فاصله اقلیدسی انجام گرفت و برای تبریز، شش گونه هوا شناسایی گردید(گونه یخبندان، مه آگین و آرام، گونه معتدل، گونه بادی، گونه سرد بارشمند، گونه گرم و خشک و گونه بسیار گرم و خشک بادی). نتایج پژوهش نشان داد که گذار از یک فصل به فصل دیگر، سبب پیدایش و میرش گونه های هوا می شود و از سوی دیگر طی دهه های اخیر، تغییرات محسوسی در روند سالانه گونه های هوا مشاهده شده است. همچنین نتایج حاصل از محاسبه شاخص اقلیم گردشگری تبریز نشان داد که مناسب ترین زمان برای آسایش گرمایی گردشگران در زمان اوج فعالیت آن ها، اوخر بهار و سرتاسر فصل تابستان است و نامساعدترین زمان، دی و بهمن ماه می باشد.