بررسی تاثیر فرهنگ، زیرساخت های فناوری و یادگیری سازمانی با نقش میانجی گری مدیریت دانش بروی دانش کیفیت محصولات مطالعه موردی در یک سازمان تولیدی

امروزه مدیران سازمان ها به دلیل فشارهای شدید رقابتی و تلاش برای بقای خود ، به مبحث کیفیت توجه ویژه ای دارند]1[ آنان معتقدند که کیفیت برای موفقیت در هر کسب و کاری ، از اهمیت حیاتی برخوردار می باشد]2[ ، این امر در حالی است که بسیاری از متفکران کیفیت، در مباحث خود نقش دانش را در رویه های مختلف مورد توجه قرار داده اند. به عنوان مثال، رویکرد تیلور (1911) انتخاب بهترین کارگران برای انجام کار و در نتیجه بهبود فرآیند بود. این متد به عنوان یک روش استاندارد، به سایر کارکنان آموزش داده می شد، وی سعی داشت به وسیله جذب دانش فردی کارگران و تبدیل آن به دانش سازمانی ، رویه های استاندارد عملیاتی بهترین کارکنان را در سازمان ایجاد نمایند]3[ و یا دمینگ معتقد است که دانش و دانش آفرینی نقش مهمی در فعالیت های بهبود کیفیت ایفا می کند]4[ . این مقاله با در پیش گرفتن رویکردی منسجم در ارتباط با کیفیت و دانش با استفاده از مدل دانش آفرینی نوناکا و تاکوچی بدنبال تبیین و شناسایی تاثیرگذاری عوامل فرهنگ سازمانی ، زیرساخت های فناوری و یادگیری سازمانی ، بواسطه مدیریت دانش در دانش کیفیتی محصولات می باشد. در واقع اتخاذ این دیدگاه مبتنی بر این اندیشه است که دانش می تواند به عنوان میانجی درک عمیقی را در ارتقای کیفیت محصولات در سازمان ها داشته باشد. یافته های بدست آمده در سازمان مورد پژوهش ، حاصل از شاخص های برازش نمودارهای مسیر شامل:شاخص نکویی برازش (84/0GFI=) ، شاخص نکویی برازش اصلاح شده (74/0AGFI=) ، و شاخص ریشه میانگین مربعات برآورد )130/0(RMSEA= ، مبیین برازش مناسب و قابل قبول تری از مدل معادلات ساختاری است که مدیریت دانش در آن بعنوان میانجی در ایجاد دانش کیفیتی محصولات نقش آفرینی داشته است.