دقت سونوگرافی کالر داپلر و MRI در تشخیص پلاسنتا اکرتا : بررسی 82 مورد

چسبندگی های غیرطبیعی جفت یکی از علل خونریزی های شدید رحمی و شایع ترین علت هیسترکتومی بعد از زایمان می باشد. از ریسک فاکتورهای مهم آن جراحی های قبلی رحم و جفت سر راهی است که با توجه به افزایش آمار سزارین شیوع آن در حال افزایش است. با شناسایی چسبندگی غیرطبیعی جفت و برنامه ریزی دقیق برای زمان و مکان ختم بارداری می توان مورتالیتی و موربیدیته ناشی از عوارض چسبندگی را کاهش داد.

هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی سونوگرافی کالر داپلر و MRI در تشخیص چسبندگی های غیر طبیعی جفت می باشد. 

در این مطالعه برای 82 بیمار پرخطر از نظر چسبندگی غیرطبیعی جفت سونوگرافی کالر داپلر و MRI انجام شد. نتایج این اقدامات با نتایج بالینی حین سزارین و پاتولوژی نهایی جفت و رحم، از نظر چسبندگی غیرطبیعی جفت مقایسه شد. ارزش تشخیصی سونوگرافی داپلر و MRI با هم مقایسه شدند.

متوسط سن بیماران 32 سال بود، متوسط تعداد حاملگی ها در این بیماران حاملگی سوم بود، %46 بیماران جفت پرویا داشتند و %96 سابقه جراحی قبلی رحم را ذکر می کردند، %20 (17 بیمار) بیماران دارای جسبندگی غیرطبیعی جفت بودند. در مطالعه حاضر حساسیت داپلر %87 و حساسیت MRI %76 بود (37/0=p). ویژگی سونوگرافی داپلر و MRI در تشخیص چسبندگی های غیرطبیعی جفت به ترتیب %63 و %83 بود (01/0=p).

در بیماران پرخطر از نظر چسبندگی های غیرطبیعی جفت انجام سونوگرافی کالرداپلر به عنوان اولین روش تشخیصی توصیه می شود. در صورت یافته های غیرقطعی در سونوگرافی داپلر، با توجه به اختصاصیت بالای MRI این روش به عنوان روش تشخیصی تکمیلی توصیه می شود.