نتایج حاملگی پروتکل شروع تاخیری آنتاگونیست GnRH در مقایسه با پروتکل آنتاگونیست GnRH در بیماران با پاسخ ضعیف: یک کارآزمایی بالینی

درمان بیماران با پاسخ ضعیف هنوز هم به عنوان چالش عمده در روش های کمک باروری (ART) می باشد. پروتکل شروع تاخیری آنتاگونیست GnRH یکی از روش های درمان است که به این بیماران توصیه می شود، اما مطالعه در مورد این پروتکل ناکافی است.

هدف از انجام این مطالعه بررسی پروتکل شروع تاخیری آنتاگونیست GnRHدر بیماران با پاسخ ضعیف و اثر آن بر نتایج IVF است.

این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود. 60 زن نابارور با معیارهای بولونیا برای تشخیص پاسخ دهندگان ضعیف تخمدان که کاندید لقاح آزمایشگاهی (IVF) بودند در دو گروه قرار گرفتند. در گروه مورد (30 نفر) که از پروتکل شروع تاخیری آنتاگونیست GnRH استفاده شد، استروژن در اوایل فاز فولیکولی تجویز شد سپس 7 روز قبل از تحریک تخمدان با گنادوتروپین درمان با آنتاگونیست GnRH انجام شد. گروه شاهد (30 نفر) تحت درمان با پروتکل آنتاگونیست قرار گرفتند. در نهایت تعداد تخمک های بالغ، تعداد جنین و میزان حاملگی در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.

بارداری شیمیایی و بالینی، در حال پیشرفت و میزان لانه گزینی در پروتکل شروع تاخیری بالاتر بود هرچند که از نظر آماری معنی دار نبود. ضخامت آندومتر در گروه مورد به طور معنی داری بالاتر بود. تفاوت آماری معنی داری در تعداد تخمک بالغ، پرونوکلیوس ها، تشکیل جنین و نتایج لقاح خارج رحمی در دو گروه وجود نداشت.

بر اساس نتایج به دست امده از مطالعه ما، پروتوکل شروع تاخیری انتاگونیستGNRH و پروتوکل انتاگونیست معمول تفاوت معنی داری در نتایج IVF در بیماران با پاسخ ضعیف تخمدان نداشت.