معنای زندگی

در آنچه در پی میاید, به موضوع معنای زندگی در ادیان جهان از موضعی میپردازم که آن را موضع عموم ادیان میدانم و فقط برای اینکه نکاتی را که خواهم گفت تثبیت کنم و برایشان مثالهایی بیاورم به ادیان خاص اشاره میکنم. نیمه ی نخست توصیفی خواهد بود. با ابتناء بر این فرض که موضع اساسی ادیان اینست که زندگی معنادارست, نخست, میکوشم تا تفسیری آفاقی[2] از معنای زندگی به تعبیری گستاخانه, تفسیری از منظر الاهی عرضه دارم و, سپس, به راه های عمده ای که انسانها از طریق آنها به آن معنا دست مییابند اشاره میکنم. نیمه ی دوم مکتوب من به ارزیابی اختصاص دارد; [یعنی به اینکه] آیا موضع ادیان راجع به معنای زندگی درستست یا نه.