اثر آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گروس، بر میزان سازگاری عاطفی و اجتماعی مردان جوان

امروزه سازگاری مولفه ای مهم در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی محسوب می شود. اگر این عامل ساختاری بهنجار نداشته باشد، موجب بروز بسیاری از اختلالات، انحراف ها و ناهنجاری های فردی و اجتماعی می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گروس بر سازگاری عاطفی و اجتماعی است.

در این پژوهش که با طرح پیش آزمونپس آزمون و گروه گواه اجرا شد، 30 نفر که دارای ملاک های ورود به مطالعه بودند با روش نمونه گیری خوشه ایاز میان جوانان ساکن منطقه ی چهار تهران انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هرکدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ی 75 دقیقه ای تحت آموزش تنظیم هیجان قرار گرفت و گروه گواه برنامه ای دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و سه ماه بعد به پرسش نامه ی سازگاری بل (خرده مقیاس های عاطفی و اجتماعی) پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نسخه ی 21 برنامه SPSS ستفاده شد.

گروه آزمایش پس از دریافت برنامه ی آموزشی در مقایسه با گروه گواه، بر اساس نمرات سازگاری عاطفی (P<001، F-75/62) و اجتماعی (P<001، F-50/68) تغییر معنادار نشان داد. یافته ها همچنین نشان دادند که اثر مداخله بر متغیرها در مرحله ی پیگیری ثابت بوده است.

هیجان ها نقش زیادی در سازگاری فرد در زمینه های مختلف فردی، خانوادگی و اجتماعی دارند. برنامه ای که هیجان ها و راهبردهای تنظیم آن را اصلاح و تعدیل و راهبردهای انطباقی را تقویت کند، می تواند سازگاری شخص را در زمینه های گوناگون بهبود بخشد.