ارتباط پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی پروموتور ژن MMP-2 بر ابتلا و متاستاز سرطان ریه

بالا بودن میزان بروز سرطان ریه و پیش آگهی ضعیف آن سبب شده است که این سرطان بعنوان یک معضل مهم بهداشتی در چند دهه اخیر مطرح باشد. پیشرفت تومور نیازمند تجزیه ی ترکیبات ماتریکس خارج سلولی است و افزایش بیان ماتریکس متالوپروتئازها با حمله ی تومور و متاستاز آن در تومورهای بدخیم بافت های مختلف، ارتباط دارد. ماتریکس متالو پروتئازها قادر به تجزیه تمام ترکیبات ماتریکس خارج سلولی و غشاهای پایه هستند. افزایش بیان MMPs در بسیاری از بدخیمی ها ثابت شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر پلی مورفیسم در پروموتر ژن MMP-2 با ابتلا به سرطان ریه و متاستاز آن در گروه بیماران مبتلا به سرطان ریه و گروه شاهد با روش PCR-RFLP بود.
در این مطالعه از نوع مورد-شاهدی، به منظور بررسی چند شکلی ژن MMP-2 از 50 فرد مبتلا به سرطان ریه و 77 فرد سالم (شاهد) تحت نظارت مستقیم پزشک متخصص و با توجه به علائم بالینی و یافته های آزمایشگاهی خونگیری به عمل آمد. DNA ژنومی از نمونه های خون با استفاده از کیت شرکت سیناژن استخراج گردید. به منظور تکثیر ژن MMP-2 از روش PCR بهره گرفته شد و چند شکلی ژنی این ناحیه به روش PCR RFLP با آنزیم برش دهنده FSPBI بررسی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون مربع کای نرم افزار SPSS انجام گرفت.
بررسی توزیع آللی و ژنوتیپی در بیماران سرطان ریه و کنترل نشان داد که فراوانی آلل C و T در افراد مبتلا به سرطان ریه بترتیب 90 و 10 درصد بودند (04/0 P=). در حالیکه فراوانی همین آلل ها در افراد سالم به ترتیب 15/80 و 30 درصد بود (05/0 P=). همچنین فراوانی ژنوتیپ های CC، CT و TT در افراد مبتلا به سرطان ریه به ترتیب 82، 16 و 2 درصد (05/0 P=) و در افراد سالم به ترتیب 93/69، 16/31 و 1/3 درصد مشاهده گردید (5/0 P=). مقایسه گروه های ژنوتیپی در گروه غیرمتاستاز و کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان نمی دهد (5/0 P=)، اما مقایسه ژنوتیپ هموزیگوت CC در گروه متاستاز وکنترل (05/0 P=) دخالت مستقیم آلل C در مرحله متاستاز را مشهود می سازد.
به نظر می رسد افراد واجد آلل C می توانند استعداد ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهند. همچنین یافته ها نشان می دهند که ژنوتیپ CC به عنوان یک فاکتور تسهیل کننده با ریسک گسترش متاستاز در سرطان ریه مرتبط می باشد.