تاثیر افزودن آنتی اکسیدان های طبیعی و مصنوعی به جیره بر عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی بزغاله های پرواری

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تغذیه آنتی اکسیدان طبیعی و مصنوعی بر عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی بزغاله های پرواری انجام گرفت. تعداد 32 راس بزغاله نر نژاد مهابادی 5 تا 6 ماهه با میانگین وزن اولیه 8/1±5/16 کیلوگرم، به طور تصادفی با یکی از جیره های آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار، 3- حاوی 400 میلی گرم درکیلوگرم ویتامین ای و 4- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار + 400 میلی گرم درکیلوگرم ویتامین ای (بر حسب ماده خشک) به صورت انفرادی و به مدت 84 روز تغذیه شدند. افزودن ویتامین ای و تفاله دانه انار به جیره تغییری در عملکرد و ماده خشک مصرفی بزغاله ها ایجاد نکرد (05/0 P). افزودن تفاله دانه انار، ویتامین ای و تفاله دانه انار + ویتامین ای به جیره باعث افزایش (05/0P<) ظرفیت کل آنتی اکسیدانی و متعاقبا کاهش (05/0P<) میزان مالون دی آلدهید پلاسما، کبد و عضله راسته نسبت به جیره شاهد شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تفاله دانه انار را می توان به عنوان یک منبع آنتی اکسیدان طبیعی به جای آنتی اکسیدان های صنعتی در جیره نشخوارکنندگان به کار برد.