تعیین رابطه بین سبک تصمیم گیری، سبک رهبری و اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی به منظور ارایه ی یک مدل مناسب برای آموزش و پرورش شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین سبک های رهبری، سبک های تصمیم گیری و اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی ادراک شده ی دبیران آموزش و پرورش است. روش پژوهش همبستگی از نوع علی و شیوه ی نمونه گیری، خوشه ایچند مرحله ای بوده است که نهایتا تعداد 363 نفر بطور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه ی عدالت سازمانی، سبک رهبری باس، سبک تصمیم گیری و اعتماد سازمانی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. بطور کلی نتایج پژوهش نشان می دهد سبک رهبری تحولی به تنهایی 48 درصد واریانس عدالت را تبیین می کند. براساس ضریب بتا به ازای یک واحد افزایش سبک تصمیم گیری جامع میزان عدالت 584/0 واحد افزایش می یابد. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد اعتماد به سازمان به تنهایی 5 درصد واریانس عدالت تعاملی را تبیین می کند. با ورود اعتماد به مدیر میزان واریانس تبیین شده به 13 درصد و با ورود اعتماد به همکاران به 18/0 درصد افزایش می یابد. بطور کلی مدل معادله ی ساختاری نشان می دهد، شاخصGFI برابر با 95/0 و شاخص AGFI برابر با 8/0 بوده که حاکی از برازندگی مدل تجربی پژوهش می باشد.