مرگ تدریجی درختان بلوط زاگرس: عوامل، آسیبها و راهکارها

تغییرات آب و هوایی، افزایش درجه حرارت و خشکسالی دو دهه اخیر و اثرات ناشی از آن در آینده اصلی ترین چالش پیشرو جوامع بشری به شمار می رود. افزایش درجه حرارت باعث تشدید حوادثی مانند سیلاب یا خشکسالی شده که میتواند باعث تغییرات غیرقابل پیشبینی در تنوع گونه ای شوند. از بین عوامل زنده و غیر زنده بیماریزا، خشک سالی و قارچ های بیماریزا موثرترین عوامل تنش زا بر سلامت درختان جنگلی می باشند. ایران جز کشورهای با پوشش کم جنگلی محسوب میشود. در بین جنگل های ایران، جنگلهای زاگرس از قدی میترین جنگل های بلوط دنیا محسوب شده که در غرب ایران آرمیده است. وجود گونه های متنوع گیاهی و جانوری این منطقه را متمایز از سایر مناطق ساخته است. این جنگلها نه تنها موجب حفاظت از خاک و زمین می شوند بلکه حدودا 45 % ذخیره آب در ایران را فراهم می کنند و این خود کمک به توسعه اقتصاد در کشور است. بیماری ذغالی بلوط یکی از مشکلات اصلی رویشگاه های بلوط در این جنگل هاست. این بیماری اولین بار در سال 1390 در جنگل های شمال ایران و زاگرس گزارش گردید. این بیماری در تمام قلمرو کوه های زاگرس پخش شد که باعث مرگ و میر یک میلیون هکتار از بلوط های این ناحیه شد، ولی اطلاعات دقیقی در مورد خطرات و تهدیدهای آن به جنگلهای کشور وجود ندارد. لذا در این تحقیق، برای آگاه سازی متخصصین امر و مسئولین این حوزه به بررسی مطالعات صورت گرفته در ایران و جهان پرداخته شد. هدف از این بررسی، جمع آوری اطلاعات در ارتباط با بیماری ذغالی بلوط با تمرکز بر شواهد و الگوهای موثر روی حضور و گسترش، درک فرآیندها و تعامل با درختان جنگلی و در نهایت، روش های کنترل و مدیریت این بیماری می باشد.