القای کالوس و باززایی شاخه با استفاده از ترکیب هایی از IAA و 2ip و دو نوع ریزنمونه در گوجه فرنگی

تاثیر غلظت های مختلف IAA و 2ip و ترکیب های آن ها در القای کالوس و باززایی شاخه در هیپوکوتیل و لایه نازک سلولی ریزنمونه های گوجه فرنگی مورد مطالعه قرار گرفت. ریزنمونه ها از هیپوکوتیل های گیاهچه در شرایط استریل تهیه شدند. قطعات هیپوکوتیل نسبت به ریزنمونه های تهیه شده از لایه نازک سلولی برای القای کالوس کارایی بیشتری داشتند و در 96% ریزنمونه های هیپوکوتیل در مقایسه با 5/76% ریزنمونه های لایه نازکی از سلول ها کالوس القاء شد. میانگین قطر کالوس تشکیل شده روی ریزنمونه های هیپوکوتیل نسبت به قطر کالوس تشکیل شده روی ریزنمونه های لایه نازک سلولی به طور معنی داری بیشتر بود. کالوس تشکیل شده روی ریزنمونه های هیپوکوتیل نسبت به کالوس تشکیل شده روی ریزنمونه های لایه نازک سلولی از باززایی بیشتری برخوردار بود و 1/60 % کالوس های متعلق به هیپوکوتیل شاخه زایی داشتند در حالی که این مقدار برای کالوس لایه نازک سلولی 45/21 % بود. حداکثر درصد القای شاخه زایی (44/47) روی ریزنمونه های لایه نازک سلولی در محیط کشت حاوی 3/0 میلی گرم در لیتر 2ip و 6/0 میلی گرم در لیتر IAA مشاهده شد. نوع ریزنمونه تاثیر معنی داری بر تعداد شاخه تشکیل شده در هر کالوس داشت. باززایی شاخه در کالوس های حاصل از لایه نازک سلولی به طور معنی داری نسبت به کالوس های تشکیل شده روی قطعات هیپوکوتیل بیشتر بود و تعداد شاخه تولید شده روی کالوس های لایه نازک سلولی و هیپوکوتیل به ترتیب 45/6 و 22/3 ثبت شد. میانگین ساقه های تولید شده روی قطعات هیپوکوتیل به طور معنی داری نسبت به ریزنمونه های لایه نازک سلولی بیشتر بود و بیشترین طول ساقه در محیط کشت حاوی 3/0 میلی گرم در لیتر IAA ایجاد شد.