اثر متیل ژاسمونات و ساکارز روی کربوهیدرات های غیر ساختاری در گلبرگ ها و برگ های رز شاخه بریده رقم فرست ردʻ

اثرات استعمال خارجی متیل ژاسمونات (MeJA) و ساکارز روی عمر گلجایی و غلظت کربوهیدرات غیر ساختاری در گلبرگ ها و برگ های رز شاخه بریده رقم فرست ردʻ مورد مطالعه قرار گرفت. رزها در ظروف پلاستیکی هوابندی قرار گرفته و بوسیله ی بخار متیل ژاسمونات (1/0 میکرولیتر متیل ژاسمونات در لیتر) را به مدت 24 ساعت در دمای 20 درجه سانتی گراد تیمار شدند. سپس گل ها در یک بطری حاوی صفر یا 2 درصد (v/v) محلول ساکارز قرار گرفتند. گلبرگ ها و 2 تا از برگ های 5 برگچه ای بالا در روزهای صفر، 5 و 10 از عمرگلجایی، جدا شدند. نمونه ها جداگانه در نیتروژن مایع منجمد و منجمد – خشک شدند. کربوهیدرات های غیرساختاری استخراج شده و با استفاده از HPLC استاندارد که دستگاه تشخیص پخش نوری تبخیری متصل بود، تعیین مقدار شدند. تیمار بخار MeJA عمرگلجایی گل و برگ رز رقم فرست ردʻ را افزایش داد. تفاوت معنی داری بین عمر برگ رزهای شاخه بریده رقم فرست ردʻ که با MeJA و ساکارز تیمار شده بودند، مشاهده شد؛ این تفاوت در عمر گل به چشم نخورد. شاخه های رز تیمار شده با MeJA در غیاب ساکارز در مقایسه با گل هایی که فقط با 2 % ساکارز تیمار شده بودند، عمر بیشتری داشتند (14 روز در مقابل 8/12 روز). ساکارز و میواینوزیتول و به مقدار کمتری گلوکز در گلبرگ های رز در حین عمر گلجایی کاهش نشان داد، حتی وقتی با 2 % ساکارز تیمار شدند. بر عکس، مقدار فروکتوز در گلبرگ ها حین گذشت عمر گلجایی، بالا رفت. نه ساکارز و نه MeJA اثر معنی داری روی هیچ یک از قندهای گلبر گ ها نداشتند. در عوض، تفاوت های معنی داری در همه قندها در برگ های تیمار شده با ساکارز و MeJA ملاحظه شد. کاربرد همزمان ساکارز و MeJA به شدت میزان ساکارز داخلی برگ را افزایش داد؛ در غیاب 2 % ساکارز این قضیه معکوس شد. تیمار ساکارز به تنهایی اثر پایداری بر تغییر غلظت ساکارز داخلی ندارد. برهمکنش ساکارز و MeJA روی متابولیزم قند بحث می شود.