ارزیابی و تحلیل میزان تاب آوری کالبدی منطقه 12 شهر تهران در برابر زلزله با استفاده از مدل FANP و ویکور

در سال های اخیر نهادها و آژانس های فعال در زمینه کاهش سوانح، بیش تر فعالیت های خود را برای دست یابی به جامعه ای تابآور در برابر سوانح متمرکز ساخته اند که در این میان زمین لرزه به دلیل خسارت وسیع و بی هنجاری های گسترده اجتماعی نسبت به سایر حوادث اولویت بالاتری برای تقویت تاب آوری جوامع در برابر سوانح طبیعی دارد.
مطالعه حاضر، به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی - تحلیلی انجام گرفته است. در این تحقیق برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای و اسنادی و برای تجزیه تحلیل داده ها از مدل های FANP و ویکور استفاده شده است. نتایج نشان داد که می توان 17 شاخص تاب آوری کالبدی را در چهار عامل خلاصه کرد، به طوری که در میان عوامل، عامل دسترسی به خدمات اصلی و ویژگی های کالبدی بیشترین تاثیر را در تاب آوری کالبدی منطقه 12 شهر تهران داشتند. با جایگذاری بارهای عاملی به دست آمده از تحلیل عاملی در فرایند تحلیل شبکه ضریب اهمیت شاخص ها بهدست آمد و شاخص های نقش شبکه معابر و سطح اشغال بیشترین تاثیر را بر میزان تاب آوری کالبدی منطقه 12 شهر تهران داشتند. درنهایت، نتایج حاصل از مدل ویکور برای سنجش میزان تاب آوری منطقه 12 نشان داد که نواحی شش گانه منطقه 12 شهر تهران از لحاظ میزان تاب آوری کالبدی در سطوح متفاوتی قرار دارند به طوری که نواحی 6 و 1 دارای بیشترین میزان تاب آوری و پس ازآنها به ترتیب نواحی 2، 4،5 و 3 دارای کم ترین میزان تاب آوری بودند.