ارتباط عوامل پیش بینی کننده ابتلا به استئوآرتریت زانو در سالمندان با تاکید بر فعالیت بدنی

طراحی برنامه های پیشگیری از استئوآرتریت زانو، مستلزم شناخت عوامل خطرزای آن است. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین ارتباط متغیرهای سن، شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI)، تحصیلات، افسردگی، فعالیت بدنی و جنسیت با میزان خطر ابتلا به استئوآرتریت زانو در سالمندان بود.
220 سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو و 220 سالمند سالم به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و با استفاده از پرسش نامه‏ جمعیت شناختی، مقیاس افسردگی سالمندان (Geriatric Depression Scale یا GDS) و پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی مورد بررسی قرار گرفتند.
ارتباط همه متغیر‏ها با میزان خطر ابتلا به استئوآرتریت زانو، با استفاده از آنالیز رگرسیون لجستیک مدل پیش رونده و نسبت شانس بررسی شد. بین متغیرهای سن و جنسیت با خطر ابتلا به استئوآرتریت ارتباط معنی داری وجود داشت و زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به آسئوآرتریت بودند (050/0 > P). اضافه وزن و چاقی در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو بیشتر از سالمندان سالم مشاهده شد (001/0 > P). سطوح افسردگی ارتباط معنی داری را با خطر ابتلا به استئوآرتریت زانو نشان داد (005/0 > P). سطوح فعالیت بدنی با خطر ابتلا به استئوآرتریت زانو ارتباط معنی داری داشت و تعداد سالمندان غیر فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو بیشتر از سالمندان سالم بود. هرچه سطح تحصیلات افزایش می یابد، احتمال ابتلا به استئوآرتریت زانو کمتر می شود و افراد با سطح تحصیلات پایین‏تر از دیپلم، شانس بیشتری برای مبتلا شدن به استئوآرتریت زانو داشتند (050/0 > P).
جنسیت، چاقی، افسردگی، عدم فعالیت بدنی، افزایش وزن، تحصیلات پایین‏تر از دیپلم و عدم بینش و آگاهی، از جمله عوامل خطر برای مستعد کردن افراد جامعه به استئوآرتریت زانو می باشد.