سنجش اثربخشی آموزش تاب آوری بر سلامت روان و کیفیت زندگی همسران جانبازان

این تحقیق با هدف بررسی میزان تاثیر آموزش گروهی تاب آوری بر سلامت روان و کیفیت زندگی همسران جانبازان یک شهرک سازمانی در تهران انجام شد.
پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه تحقیق 60 نفر از همسران جانبازان ساکن در یک شهرک سازمانی در تهران بود. نمونه تحقیق با توجه به عدم همکاری 10 نفر از افراد جامعه، 50 نفر انتخاب شد. افراد نمونه بصورت تصادفی در دو گروه 25 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای سنجش تاب آوری همسران جانبازان از پرسشنامه تاب آوری 25 سوالی کانر و دیویدسون (2003)، و برای سنجش سلامت روان آن ها از پرسشنامه سلامت روان 28 سوالی گلدبرگ (1972) و برای سنجش کیفیت زندگی آن ها از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی ویر و شربورن (1992) استفاده شد. با روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار، داده ها توصیف و آزمون آمار استنباطی تحلیل کوواریانس فرضیه ها مورد سنجش قرار گرفت.
نتایج آزمون تحلیل کوواریانس درسطح معنا داری (p