رابطه حقوقی انسان با ژن های خود و تاثیر آن بر امکان معامله و انتقال ژن ها به دیگران

از آنجا که ژن های انسان از اجزا و اعضای بدن او محسوب می شوند، نظریاتی که در مورد رابطه حقوقی میان انسان و جسم او مطرح شده است، در رابطه حقوقی میان انسان و ژن هایش نیز صدق می کند. مهم ترین مساله ای که در رابطه حقوقی انسان با ژن هایش وجود دارد، مساله حق انتقال ژن ها به غیر و کسب درآمد تجاری از آن هاست. بر اساس آنچه در موضوع حق یا حکم بودن استفاده از اجزا و اعضای بدن مطرح شده است، انتقال مواردی که از نظر شرعی و عرفی در قابلیت انتقال آن ها شبهه ای وجود نداشته باشد، برای نمونه موجب ضرر به نفس یا ایجاد نقص در بدن نباشند و عرف عقلا نیز آن ها را بپذیرد، جایز خواهد بود، در نتیجه در مورد ژن ها نیز حتی اگر قائل به حق انتفاع فرد از ژن هایش و اختصاص آن ها به افراد باشیم، همچنان امکان انتقال و معامله آن ها در صورت عدم وجود مانع عقلی و شرعی وجود دارد. همچنین در مورد معامله مواد ژنتیکی بدن انسان، صرف امکان استفاده از آن در تحقیقات، می تواند منفعت مشروع و عقلایی برای حکم به صحت معامله آن ها باشد، البته به شرط آنکه این تحقیقات غیر اخلاقی و غیر شرعی تشخیص داده نشوند.