تجمع زیستی فلزات سنگین و ارتباط بالقوه آن با بروز بیماری پارواوریروس سگ سانان در شغال های طلائی، شمال ایران

ثابت شده است که فلزات سنگین تهدیدی حیاتی برای سلامت حیوانات بوده و می توانند باعث کاهش قدرت سیستم ایمنی شوند. همچنین گفته می شود که تخریب سیستم ایمنی، نقش کمکی مهمی در بروز بیماری های عفونی ایفا می کند. افزایش استفاده از زیستگاه های روستایی توسط شغال ها، آنها را برای بررسی اثرات فعالیت های انسانی بر سلامت حیوانات، مناسب می سازد.
در این مطالعه ما به بررسی این موضوع که آیا تماس با فلزات سنگینی که باعث کاهش قدرت سیستم ایمنی می شوند، با بروز بیماری عفونی در شغال طلایی، به عنوان نماینده سگ سانان، ارتباط دارند پرداختیم.
30 شغال تلف شده بر اثر تصادف جاده ای کالبدگشایی شدند. غلظت فلزات سنگین سرب و جیوه در نمونه های کبد و کلیه با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. ژن VP2 از ژنوم دی ان ای پارواویروس سگ سانان جهت شناسایی CPV-2 در نمونه های مدفوع با استفاده از PCR، استفاده گردید.
متوسط غلظت (وزن مرطوب) فلزات جیوه و سرب بترتیب mg/kg 11/0±15/0 و mg/kg 18/0± 25/0 در کلیه و mg/kg 91/0± 8/2 و mg/kg 03/1±7/4 در کبد بود. CPV-2 در 8 (24%) نمونه شناسایی گردید. متوسط غلظت سرب و جیوه در شغال هایی که آلوده به CPV-2 بودند، نسبت به شغال هایی که آلوده نبودند بالاتر بود.
نتیجه گیری نهایی: این مطالعه مقطعی، تجمع بافتی فلزات سنگین را با عفونت ویروسی مرتبط ساخت. کارهای بیشتری جهت برآورد دقیق نقش فلزات سنگین در مستعد ساختن شغال های طلائی به آلودگی به CPV-2 لازم است.