تحلیل و شناسایی مولفه های موثر بر افزایش کیفیت زندگی در مناطق روستایی

قرنها است که مردم به دنبال زندگی خوب بودهاند و انسانها پیوسته برای بهبود شرایط زیست خود، کوشیدهاند تا از استعدادها و توانمندی های محیط زندگی خود، به بیشترین میزان و بهترین نحو بهره برداری کنند. هدف از تحقیق، تعیین شاخصها، ارزیابی و سنجش ابعاد کیفیت زندگی در مراکز روستایی دهستان استرآباد شمالی است. برای رسیدن به این هدف از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل 4 روستا با 595 خانوار است که براساس فرمول کوکران، حجم نمونه 210 نفر انتخاب، و پرسشنامه تحقیق با روش انتساب متناسب و تصادفی ساده بین روستاییان توزیع گردید. برای تعیین میزان پایایی مقیاس اصلی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید(86/). در این تحقیق، ارزیابی کیفیت زندگی براساس چهار بعد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss، آزمون t تک نمونهای، آزمون Anova، آزمون توکی و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان میدهد که در کلیه مولفه ها، شرایط کیفیت زندگی جامعه نمونه(کیفیت محیطی با 8.219) در حد متوسط و کمتر از این حد ارزیابی شده است. در این میان نامناسب ترین شرایط را میتوان به متغیرهای سلامت و امنیت در مولفه اجتماعی، کیفیت محیط مسکونی در مولفه کالبدی مشاهده کرد. رابطه بین ابعاد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی به جزء بعد محیطی، با سطح معناداری 0.000 در تاثیرپذیری شاخصها بر کیفیت زندگی ساکنان روستاها مورد تایید قرار میگیرد. همچنین روستاها را میتوان بر اساس کیفیت اجتماعی و کالبدی در 3 طبقه، کیفیت اقتصادی 2 طبقه و کیفیت محیطی در 1 طبقه قرار داد. روستاها بر اساس کیفیت زندگی در دو طبقه قرار دارند که روستاهای میرمحله و چوپلانی در طبقه اول، روستاهای شمس آباد و درویش آباد در طبقه دوم قرار گرفتهاند. در مجموع همبستگی بین ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی با ابعاد اجتماعی و اقتصادی در سطح 01/0 رابطه معناداری است و بین ابعاد محیطی با ابعاد اجتماعی در سطح 05/0 رابطه معناداری وجود دارد.