ارتباط جهش های شایع ژن EGFR و فیبروئیدهای رحمی در زنان مبتلای ایرانی

فیبروئیدهای رحمی، تومورهای خوش خیم رحمی هستند که از سلول های عضلات صاف میومتر منشاء می گیرند. عوامل ژنتیکی نقش اصلی را در پیشرفت این بیماری ایفا می کنند. یکی از مهم ترین ژن هایی که در مکانیسم تشکیل میوم نقش دارد، ژن گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمال(EGFR) است که در روند رشد سلولی، تمایز، تکثیر و میتوژنزیس نقش اساسی را ایفا می کند. هدف از این مطالعه، بررسی جهش های شایع ژن EGFR در زنان ایرانی مبتلا به فیبروئیدهای رحمی می باشد. در این آزمون جهش های رایج اگزون 21 و 19 در ژن EGFR مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه مورد- شاهدی، 80 زن مبتلا به میوم و 80 زن سالم به عنوان شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. برای بررسی جهش حذف اگزون 19 rs121913438)) از روش Tetra ARMS/PCR و برای بررسی جهش نقطه ای اگزون 21 (rs121434568) از روش ARMS/PCR استفاده شد و نتایج آزمایشات با استفاده از آزمون χ 2تجزیه و تحلیل گردید.
مقایسه فراوانی ژنوتیپ های اگزون 21 (TT، TG، GG) و اگزون 19 (WW، WD، DD) در دو گروه بیماران و شاهد به کمک آزمون آماری به ترتیب نشان دهنده ی وجود اختلاف معنی دار((16)- e 320/1= p) و ((13)- e 053/3= p) درفراوانی ژنوتیپ های مختلف بین بیماران وگروه شاهد بود.
نتایج تحقیق حاکی از وجود ارتباط معنی دار بین جهش های اگزون 19 و اگزون 21 ژن EGFR و استعداد ابتلا به میوم در جمعیت مورد مطالعه می باشد.