مدل ساختاری پیشرفت ریاضی دانش آموزان پایه سوم راهنمایی بر اساس عوامل خانوادگی، زمینه ای و آموزشگاهی در مطالعات تیمز 2007

این پژوهش با هدف تدوین مدلی برای تبیین و پیش بینی پیشرفت ریاضی بر اساس متغیرهای محیط خانه، جو مدرسه، پیشینه دانش آموز و فرایند تدریس انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. از جامعه دانشآموزان پایه سوم، دوره راهنمایی سال تحصیلی 87-1386 که در مطالعه تیمز 2007 شرکت کرده بودند و تعداد 3950 دانش آموز انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل پرسشنامه دانش آموز جهت اندازه گیری متغیرهای محیط خانه، پیشینه دانش آموز، جو مدرسه و فرایند تدریس و آزمون پیشرفت ریاضی مطالعه تیمز (2007) بود. داده های پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار SPSS16 و LISREL8/5 و به شیوه مدلیابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های به دست آمده نشان داد که متغیر محیط خانه بر پیشینه دانش آموز اثر معنی دار ندارد اما بر عملکرد دانش آموزان در ریاضی تاثیر مثبت و معنی دار دارد. در حالی که جو مدرسه بر فرایند تدریس درس ریاضی، پیشینه دانش آموزو عملکرد دانش آموزان در درس ریاضی تاثیر مثبت و معنیدار دارد. در بین متغیرهای پژوهش، متغیر محیط خانه بیشترین تاثیر را بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان دارد که نشان دهنده اهمیت ساختار اجتماعی تحصیلی محیط خانه دانش آموزان در پیشرفت ریاضی میباشد. همچنین فرایند تدریس درس ریاضی بیشترین اثر مستقیم را بر پیشینه دانش آموز دارد.