طراحی سیستم الیزای غیرمستقیم با استفاده از پادگن های ترشحی مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس برای تشخیص پاراتوبرکلوزیس

مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (MAP)، عامل به وجود آورنده پاراتوبرکلوزیس است که به عنوان بیماری یون نیز نامیده می شود و علت ضررهای اقتصادی جبران ناپذیر در صنعت دامپروری به حساب می آید. جهت تشخیص آلودگی به پاراتوبرکلوزیس، الیزای غیرمستقیم به عنوان یک روش ساده با حساسیت و ویژگی بالا بیشتر مورد توجه بوده است. از این رو هدف از این مطالعه طراحی یک سیستم الیزای غیرمستقیم جهت تشخیص بیماری پاراتوبرکلوزیس می باشد.
تعداد 100 نمونه سرم از 10 گله در سال 1394 در استان های تهران و البرز که پاراتوبرکلوزیس توسط کشت در آن ها به اثبات رسیده با کیت استاندارد مورد مطالعه قرار گرفت و سیستم داخلی مطابق کیت استاندارد طراحی گردید. جهت طراحی سیستم الیزا با استفاده از پادگن های ترشحی، سرم مثبت و منفی واقعی پلیت متقاطع تیتراسیون انجام گرفت. جهت تعیین حد آستانه از نتایج کیت خارجی به عنوان استاندارد طلایی استفاده شد.
با در نظر گرفتن نتایج (15 نمونه مثبت و 85 نمونه منفی) در ارزیابی های کیت تجاری، بهترین غلظت پادگن و رقت پادتن در سیستم طراحی شده به ترتیب 1/2 میکروگرم و 1/100 به ترتیب در هر چاهک ارزیابی شد. علاوه بر این، میزان حد آستانه برابر با 0/44 مشخص گردید. حساسیت و ویژگی به ترتیب 100 و 70 درصد ارزیابی شد.
پادگن های ترشحی مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس حساسیت لازم را جهت تشخیص بیماری ایجاد می کنند، اما تشخیص باکتری از مدفوع در مراحل اولیه بیماری، مشکل است. بنابراین با استفاده از الیزای غیرمستقیم طراحی شده می توان پادتن را در مراحل اولیه بیماری ردیابی کرد.