بررسی تطبیقی انتظار و هویت فرهنگی و تمدنی در شعر معاصر عربی و فارسی

اندیشه انتظار و بیان سیمای امام مهدی(عج) در شعر شاعران متعهد به اهل بیت(ع)، از دیرباز تاکنون به ویژه در شعر دوره معاصر دیده می شود. شاعران معاصر، باب جدیدی را در زمینه شعر و ادب به نام «ادبیات مهدوی» گشودند و از دریچه شعر، امام مهدی(عج) را به عنوان منجی آخرالزمان به تشنگان حقیقت معرفی کردند.
مقاله حاضر به روش توصیفی _ تحلیلی و با استناد به شواهدی از اشعار این شاعران به بررسی تطبیقی انتظار و هویت فرهنگی و تمدنی در شعر معاصر عربی و فارسی می پردازد. شاعران معاصر شیعه در زبان فارسی و عربی با استشهاد به تفاسیر قرآن و روایات متواتر، در اشعار مهدوی خویش در پی وصف سیمای امام مهدی(عج) به بیان انتظار موعود پرداخته اند. البته مفهوم «انتظار» در اندیشه این شاعران مسلمان تنها در معنای انتظار خلاصه نمی شود و شاعران به موضوعات دیگری هم در این زمینه توجه نشان داده اند که بیانگر هویت و تمدن اسلامی است. شاعران در پرتو «ادبیات انتظار» از مضمون هایی مانند انواع انتظار (انتظار مخرب و انتظار سازنده)، وظیفه منتظران در عصر غیبت (صبر و استقامت و شناخت و معرفت به امام مهدی(عج))، فضیلت انتظار و جمعه (نماد انتظار موعود) سخن می گویند.