مقایسه روش های الایزا، PCR و رنگ آمیزی ذیل نلسون مخاط رکتوم در تشخیص عفونت مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاو

مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس عامل ایجاد بیماری یون در گاو و سایر نشخوارکنندگان است. این بیماری از جنبه شیوع از گسترده ترین و از لحاظ اهمیت اقتصادی از مهمترین بیماری ها در صنعت دامپروری محسوب می شود. تشخیص سریع و دقیق بیماری اهمیت بسیار زیادی در پیشگیری از شیوع آن در گله دارد. در تحقیق حاضر میزان فراوانی موارد عفونت با مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای کشتار شده در کشتارگاه اهواز با سه روش PCR مخاط رکتوم، رنگ آمیزی ذیل- نلسون مخاط رکتوم و الایزای سرم خون مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. برای این منظور نمونه های خون و مخاط رکتوم از تعداد 200 راس گاو جمع آوری گردید. الایزای سرم با استفاده از کیت های تجاری، رنگ آمیزی ذیل- نلسون به روش متداول و PCR با استفاده از توالی های نوکلئوتیدی مربوط به قطعات ژنی اختصاصی (IS900 و hspX) مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس انجام پذیرفت. آزمون PCR مخاط رکتوم، 27 نمونه (شیوع 5/13 درصد)، رنگ آمیزی ذیل- نلسون مخاط رکتوم 8 نمونه (شیوع 4 درصد) و آزمون الایزای سرم تنها 6 نمونه (شیوع 3 درصد) را آلوده به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس تشخیص دادند. مقایسه نتایج این سه آزمون حاکی از میزان توافق متوسط (آماره کاپا: 42/0) بین نتایج آزمون های PCR رکتوم و رنگ آمیزی ذیل- نلسون و میزان توافق ضعیف بین آزمون های الایزا و PCR رکتوم (آماره کاپا: 08/0) و نیز بین آزمون های الایزا و رنگ آمیزی ذیل- نلسون (آماره کاپا: 11/0) بود. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، جهت تشخیص سریع دام های آلوده به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس، اگر چه که آزمون PCR مخاط رکتوم در مقایسه با سایر آزمون ها با نتایج بهتری همراه بود اما جهت دستیابی به نتایج دقیق تر در تشخیص سریع دام های آلوده و نیز در مطالعات اپیدمیولوژیکی به منظور تعیین میزان فراوانی موارد عفونت با مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس، انجام هم زمان آزمون های PCR مخاط رکتوم و الایزای سرم توصیه می گردد.