اثر سیلیبین انکپسوله در نانوذرات بر بیان ژن oprM در جدایه های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به دارو

سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب بیمارستانی است که با استفاده از چندین گروه از آنتی بیوتیک ها در درمان باعث ظهور مقاومت چند دارویی شده است. یکی از مکانیسم های مقاومت دارویی در سودوموناس آئروژینوزا ،افزایش بیان سیستم افلاکس پمپ MexXY-oprM می باشد. سیلیبین به عنوان فلاونولیگنان اصلی سیلیمارین مستخرج از خارمریم، یک محافظت کننده کبدی است که اخیرا اثرات ضد باکتریایی آن مطالعه شده است. در این مطالعه، اثر ترکیب سیلیبین و سیپروفلوکساسین بر بیان ژن oprM در جدایه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا مورد ارزیابی قرار گرفت.
در این مطالعه، هفت جدایه سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به سیپروفلوکساسین تحت تیمار با سیپروفلوکساسین(1/2MIC) به تنهایی(نمونه کنترل) و در ترکیب با سیلیبین انکپسوله در میسل(نانوذرات) (نمونه تست) قرار گرفت. بعد از 24 ساعت، استخراج RNA و سنتز cDNA از سلول های تیمار شده و تیمار نشده با سیلیبین صورت گرفت و بیان ژن oprM به روشReal-time PCR به صورت کمی بررسی شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که سیلیبین انکپسوله در نانوذرات (400 میکروگرم بر میلی لیتر) در طول 24 ساعت، مرگ را تا 50 درصد در جدایه های مقاوم تحت تیمار با سیپروفلوکساسین القاء می کند. هم چنین آنالیزReal-time PCR کمی آشکار کرد که سیلیبین انکپسوله در نانوذرات، بیان ژن oprM را در مقایسه با سلول های بدون تیمار با سیلیبین کاهش می دهد.
به نظر می رسد کاهش بیان oprM در جدایه های مقاوم منجر به کاهش mexAB-oprM و mexXY-oprMدر سطح سلول، متعاقبا کاهش خروج دارو به محیط خارج سلولی و افزایش حساسیت به آنتی بیوتیک ها می شود.