بررسی فراوانی آلل های HLA-DRB1، DQB در بیماران مبتلا به سل قومیت سیستانی در مقایسه با افراد کنترل سالم

بیماری سل یک معضل بهداشتی در سراسر جهان است. حدود یک سوم جمعیت جهان با این باکتری آلوده هستند که تنها %10-5 افراد به سل فعال مبتلا می باشند. عوامل ژنتیکی و محیطی در ابتلا به این بیماری نقش مهمی ایفا می کنند. مطالعات نشان داده است که آلل های Human leukocyte antigen (HLA) در دفاع میزبان در این بیماری اهمیت زیادی دارند. در این مطالعه فراوانی آلل های HLA در گروه شاهد و کنترل مورد بررسی و مقایسه آماری قرار گرفته اند.
این مطالعه به صورت تحلیلی و به روش مورد- شاهد (Case-control) انجام گرفته است. این بررسی از مهر ماه تا اسفند 1394 تعداد 50 بیمار مبتلا به سل از نژاد سیستانی و 100 نفر گروه کنترل سالم سیستانی ساکن استان گلستان، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، مرکز بهداشت انتخاب شدند، نمونه ها پس از انتقال به تهران آزمایشگاه ایمونوژنتیک دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، استخراج ژنومیک DNA و سپس آلل های HLA کلاس II (HLA-DRB1 و -1DQB) با روش PCR-SSP تعیین گردید.
فراوانی آلل DRB1*04:03 (0/01P=)، DRB1*14:04 (0/01P=)، DQB1*0601 (0/004P=) و DQB1*0201 (0/009P=) در بیماران به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بود، درحالی که فراوانی آلل های DRB1*07 (0/0003P=) در گروه کنترل بیشتر بود.
این پژوهش نشان می دهد که احتمالا برخی از آلل های HLA کلاس IIدر استعداد ابتلا به سل و برخی دیگر در محافظت از بیماری در قومیت سیستانی نقش دارند. با این حال مطالعه نقش آلل های HLA در اقوام و جمعیت های مختلف ضروری است.