مقایسه اثر آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین و گنادوتروپین جفتی انسانی روی تحریک نهایی تخمک گذاری در خانم های نازای تحت تلقیح داخل رحمی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی

هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) و گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) بر بلوغ نهایی تخمک و میزان حاملگی درچرخه های تلقیح داخل رحمی (IUI) بود.

 در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 110 زن نابارور که برای درمان IUI انتخاب شدند وارد مطالعه شدند. تحریک تخمک گذاری انجام شد. گروه یک 0.1 میلی گرم آگونیست GnRH به عنوان عامل تحریکی و گروه دوم نیز 10،000 واحد HCG دریافت کردند. سطح سرمی E2، LH، FSH در 12 و 36 ساعت پس از تزریق اندازه گیری شد.

فوران LH در تمام بیماران تشخیص داده شد. سطح LH در 12 و 36 ساعت پس ازتحریک نهایی تخمک گذاری در گروه یک بالاتر بود و زودتر از گروه دوم از خون شسته شد (00/0=p). میزان بارداری در گروه یک بالاتر بود، اما تفاوت آماری معنی دار نبود (9/26% در مقابل 8/20%، 46/0=p). همچنین بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در دو گروه متفاوت نبود (11/0=p). اختلاف معنی داری از نظر سطح سرمی استرادیول در 36 ساعت بعد از تحریک نهایی تخمک گذاری وجود داشت (000/0=p).

اثر آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین در افزایش LH درونی برای آزاد سازی تخمک و بلوغ نهایی فولیکولی کافی است. میزان بارداری و بروزسندرم تحریک بیش از حد تخمدان بین گروه ها متفاوت نبود. ما استفاده از آگونیست های GnRH رابه عنوان یک گزینه جایگزین به جای HCG در چرخه های تلقیح داخل رحمی پیشنهاد می کنیم.