ارتقای فضاهای سبز به فضاهایی سرزنده برای شهر

در سال های اخیر به گسترش و توسعه فضای سبز شهر تهران توجه خاصی شده است. به این منظور حاشیه بزرگراه ها، کنار خیابان ها، فضاهای خالی میان بافت های مسکونی، بخش های فرسوده مناطق مختلف استفاده میشوند و از فضایی پرت و بیهوده، به فضایی سبز تغییر می یابند و در چهره شهر اثر قابل ملاحظه ای بر جای می گذارند. با وجود این، مشاهدات نشان می دهد که، نتوانسته اند شمار قابل توجهی از این گونه فضاهای سبز را از قطعه ای زمین و لکه ای سبز به مرتبه فضای عمومی سبز ارتقا دهند. این فضاهای سبز، بسترهای بسیار مستعدی برای برخی از فعالیتهای جمعی مردم هستند و میتوان آنها را به فضاهایی سرزنده و پویا تبدیل کرد. به نظر می رسد که، فراهم آوردن زمینه هایی برای برخی از رفتارها و کارکردهای جمعی در اینگونه فضاهای سبز می تواند به سرزنده کردن آنها کمک کند. با این کار د لبستگی و علاقه مردم و بهانه های حضور و استفاده آنها از فضاهای سبز بیشتر می شود و این امر ضمن زنده و فعال کردن فضاهای سبز، به رشد شخصیت افراد و بهبود روابط اجتماعی آنها کمک می کند. برای این منظور شایسته است که اولا در روش برنامه ریزی و طراحی شهری مرسوم در ایران تامل و برای این فضاهای شهری اهمیت بالاتری قائل شود، ثانیا در هنگام طراحی فضاهای سبز با راهکارهای معمارانه و خلاق، و پیش بینی برخی از فضاها و عناصر لازم و جوابگو برای عرضه برخی خدمات خاص به مردم، در پیشبرد نیات فوق به صورت عملی فعالیت شود. در مقاله حاضر به این مقوله توجه گردیده و به ذکر برخی ملاحظات و نکاتی پرداخته شده است که، شاید بتواند طراحان محیط را در راه نیل به هدف فوق یاری رساند.