مدل های آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید: درد حاد و مزمن

آرتریت روماتوئید شایع ترین بیماری خود ایمن التهابی مزمن با علت و پاتوفیزیولوژی ناشناخته با علایم مختلف از قبیل درد، هایپرآلژزی و ادم است. تغییرات در سطح سایتوکین هایی از قبیل فاکتور نکروز تومور آلفا، اینترلوکین 6 و اینترلوکین 1 بتا در میان مکانیسم هایی که پیشنهاد شده اند برای علت التهاب مزمن هستند و یک نقش کلیدی در طراحی مدل های آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید دارند. مدل های اصلی آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید مدل های Carageen،CFA ،Collagen-induced artherit و Zymosan هستند. در این مدل ها هایپرآلژزی حرارتی، آلودنیای مکانیکی و اختلال حرکتی ناشی از درد گزارش شده است. این مدل ها اثر بخشی داروها و مکانیسم های تسکین درد در آرتریت روماتوئید را ارزیابی می کنند.
استفاد از یک مدل معتبر آرتریت روماتوئید می تواند به بررسی مکانیسم های پاتوفیزیولوژی درد و بهبود مطالعات ما در درمان های مناسب برای درد کمک کند.