بررسی تاثیر اجرای تسهیم شغل در ایجاد توازن بین کار و زندگی کارکنان وزارت کار و امور اجتماعی

امروزه تعارض بین کار و زندگی مساله اغلب افراد، سازمان ها و جوامع است. یکی از مهم ترین تعارضات در این رابطه طولانی شدن ساعات کار به علت تغییر شرایط اجتماعی و در نتیجه کاسته شدن از وقتی است که می توان در اختیار خانواده گذاشت (گیدنز[i]، 1387: 925). این تعارض منجر به عدم رضایت و استرس شغلی برای کارکنان می شود. علاوه بر این، افزایش میزان غیبت، اخراج و نرخ بیماری های جسمی و روانی کارکنان و کاهش انگیزه، بهره وری و کیفیت زندگی آنان از دیگر پیامدهای این تعارض است. برای فائق آمدن بر این مشکلات، باید به بدنبال اجرای سیاست هایی بود که ضمن پاسخگویی به نیاز سازمان ها، فشار روحی کمتری را بر کارکنان تحمیل نماید و منجر به ارتقاء میزان بهره وری آنان گردد. در تحقیق حاضر به دنبال بررسی نقش استراتژی تسهیم شغل به عنوان یکی از الگو های منعطف کاری در ایجاد توازن بین کار و زندگی کارکنان وزارت کار و امور اجتماعی هستیم. حجم نمونه آماری این پژوهش 276 نفر است که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شده اند. همچنین از روش تحقیق کمی و ابزار پرسشنامه به منظور جمع آوری داده ها استفاده شده است.
با توجه به پیشینه تحقیقات انجام شده برای سنجش توازن بین کار و زندگی که متغیر وابسته این تحقیق بود، چهار مولفه رضایت شغلی، انگیزش شغلی، استرس شغلی و کیفیت زندگی در نظر گرفته شد. فرضیات تحقیق از طریق کای اسکویر تک نمونه ای آزمون شدند. به طور کلی، نتایج به دست آمده تاثیر تسهیم شغل بر ایجاد توازن بین کار و زندگی کارکنان را مورد تایید قرار داد.