مدل برنامه ریزی تصادفی جهت تخصیص منابع گاز در ایران با رویکرد هزینه امنیت انرژی

هدف از این تحقیق، ارائه مدلی جهت تخصیص منابع گاز طبیعی به زیربخش های مصرفی در ایران میباشد که با استفاده از برنامه ریزی غیر خطی صورت گرفته است. رویکرد برنامه ریزی تصادفی به منظور حصول ترکیب سیستمی بهینه، بکار گرفته شده تا تقاضای گاز بخش های مختلف مصرف را بر اساس گاز تولید شده در دسترس، برآورده سازد. مدل به بررسی تهدیداتی که امکان رخداد آنها در عرضه گاز طبیعی محتمل و ممکن است، میپردازد. خروجی مدل مبین مقادیر تخصیص گاز به هر یک از بخشها بر اساس تهدیدات ممکن در سطح کلان میباشد. نتایج نشان می دهد، سهم قابل توجه گاز به ترتیب باید به بخش های خانگی-تجاری، نیروگاه ها، صنعت، تزریق گاز سبک، صادرات، پتروشیمی، تزریق گاز غنی، حمل و نقل و کشاورزی اختصاص یابد. نوآوری این تحقیق، توانمندی آن در کمی کردن تهدیدات محتمل الوقوع با استفاده از برنامه ریزی تصادفی و مفهوم هزینه امنیت انرژی است، در حالیکه یک دیدگاه کلنگر از عوامل امنیت انرژی که بر تخصیص گاز در ایران تاثیرگذار هستند، ایجاد میگردد.