ارائه الگوی سازمان یادگیرنده برای شرکت های تولیدی ( مطالعه موردی: شرکت تراکتورسازی ایران)

در میان نظریه ها و رویکردهای نوین مدیریت، نظریه ی سازمان یادگیرنده از جانب اکثر صاحبنظران بزرگ ترین مزیت رقابتی و ضرورت عصر دانایی محسوب می شود. مطالعات نشان می دهد که مهمترین رویداد در ایجاد سازمان یادگیرنده، فرآیند یادگیری است که به شکلی نظام مند و هدفمند مدیریت م ی گردد. بر این اساس در پژوهش حاضر، علاوه بر اینکه نظری ه های یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده، اندازه گیری فرایندیادگیری، شناخت موانع یادگیری و الگوهای ایجاد سازمان یادگیرنده بسط یافته اند تلاش شده است تا فرآیند یادگیری در نمونه ی مورد مطالعه یعنی شرکت تراکتورسازی ایران تحت بررسی قرار گیرد . برای این منظور، از طریق پرسشنامه ی طراحی شده ی م بتنی بر پنج اصل یادگیری سازمانی سنگه، میزان اعتقاد مدیران ارشد به سازمان یادگیرنده و از طریق پرسشنامه ی پژوهشگر ساخته ی واتکینز و مارسیک، فرآیند یادگیری در ابعاد فردی، گروهی و سازمانی از دیدگاه مدیران میانی و عملیاتی، و کارکنان صفی و ستادی اندازه گیری شده است . برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها، هم از آمار توصیفی مبتنی بر میانگین و مد، و هم از آمار استنباطی متناسب با مقیاس اندازه گیری فاصله ای متغیرها استفاده شده است . یافته ها نشان می دهند که : شرکت تراکتورسازی ایران در جهت تبدیل به سازمان یادگیرنده اقدام م طلوبی نداشته است، چرا که مدیران ارشد به سازمان یادگیرنده اعتقاد کمی دارند . این نتیجه گیری تاییدی بر باور اغلب صاحبنظران نظریه ی سازمان یادگیرنده است که معتقدند مقدم ترین نشانه ی اقدام برای ظهور یادگیری سازمانی اعتقاد رهبران سازمان به این مهم می باشد. این پژوهش ضمن تشریح ادبیات الگو و فرایند الگو سازی، الگوی بازمهندسی فرآیند یادگیری را با تاکید بر ایجاد مرکز یادگیری و طراحی مجدد سازوکارهای توانمندساز سیستم های آموزش، دانش، نوآوری و انگیزش ارائه داده است . با این هدف که فرآیند یادگیری تحت رهبری مرکز یادگیری، در ابعاد فردی، گروهی و سازمانی برای سطوح مدیران و کارکنان به شکلی نظام مند و همسان صورت گیرد و شرکت تراکتورسازی ایران در جهت تبدیل به سازمان یادگیرنده رهنمون گردد . مهمترین رسالت مرکز یادگیری تبدیل مدیران ارشد به رهبران یادگیرنده خواهد بود.