رفتار لرزه ای سازه های نامتقارن جداسازی شده با جداگرهای آونگی اصطکاکی سه گانه تحت اثر پالس های ساده شده زلزله های حوزه نزدیک

در این مطالعه اثر خروج از مرکزیت جرمی روسازه و خروج از مرکزیت در سختی جداگرها در تشدید رفتار لرزه ای سازه های جداسازی شده با جداگرهای آونگی اصطکاکی سه گانه (TCFP) بررسی شده است. برای انجام این موضوع، پالس های ساده شده زلزله های حوزه نزدیک از جمله پالس جهت پذیری پیش رونده شکست و جابجایی ماندگار زمین مورد استفاده قرار گرفته و تاثیر دو خصوصیت مهم این پالس ها یعنی زمان تناوب و حداکثر سرعت زمین ارزیابی شده است. دامنه مطالعات صورت گرفته شامل روسازه هایی با تعداد طبقات و نسبت طول به عرض پلان مختلف بوده است. با بررسی پاسخ های مختلف سازه از جمله حداکثر برش پایه و جابجایی جداگرها و حداکثر شتاب و دریفت روسازه مشخص گردیده وجود نامتقارنی می تواند باعث افزایش شدید پاسخ های سازه جداسازی شده گردد. این افزایش در مورد خروج از مرکزیت جرمی روسازه شدیدتر از خروج از مرکزیت در سختی جداگرها بوده به طوری که در یک سازه 6 طبقه با پلان مربعی، خروج از مرکزیت جرمی میزان برش پایه را به 2.55 برابر حالت متقارن افزایش داده است. در شرایط مشابه جابجایی جداگرها و شتاب بام یک سازه 9 طبقه به ترتیب 1.49 و 2.16 برابر نسبت به سازه متقارن رشد داشته است. همچنین نشان داده شده که وجود خروج از مرکزیت جرمی در حالت وقوع پالس های جهت پذیری پیش رونده شکست می تواند دریفت سازه را به مقادیر نزدیک به میزان مجاز آیین نامه ای سوق دهد؛ بنابراین لازم است در طراحی سازه های دارای جداگر لرزه ای دقت کافی به این امر صورت گیرد.