بررسی تاثیر به تاخیرانداختن تحریک نهایی بلوغ اووسیت بر میزان اووسیت های متافاز 2: یک کارآزمایی بالینی

بهترین زمان برای تحریک نهایی بلوغ اووسیت ها در سیکل های روش های کمک باروری ناشناخته است. زمان مناسب معمولا با استفاده از سایز فولیکول ها و سطح خونی پروژسترون تخمین زده می شود.

هدف از این مطالعه ارزیابی اثر به تاخیر انداختن تحریک نهایی بلوغ اووسیت ها به مدت 24 ساعت بر روی تعداد اووسیت های بالغ و سایر خصوصیات لقاح آزمایشگاهی در سیکل های آنتاگونیست با سطح خونی پروژسترون کمتر از 1 نانوگرم در میلی لیتر می باشد.

در همه بیماران در سیکل روش های کمک باروری، تحریک تخمدانی با روش آنتاگونیست انجام شد. هنگامی که در سونوگرافی واژینال حداقل سه فولیکول غالب با قطر 17 میلیمتر و بیشتر دیده شد، سطح خونی پروژسترون اندازه گیری شد. بیمارانی که سطح خونی کمتر از 1 نانو گرم در دسی لیتر داشتند وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه اول تحریک بلوغ نهایی اووسیت ها با HCG در همان روز و در گروه دوم با تاخیر 24 ساعته انجام گردید. 36 ساعت بعد از تحریک بلوغ نهایی، پونکسیون اووسیت ها با هدایت سونوگرافی واژینال انجام شد.

تعداد اووسیت های بدست آمده، تعداد اووسیت های بالغ (MII)، تعداد اووسیت های لقاح یافته (2PN)، تعداد جنین های تشکیل شده، تعداد جنین های انتقال داده شده و کیفیت جنین ها در دو گروه تفاوت آماری واضح نداشتند. همچنین میزان لقاح و میزان لانه گزینی، بارداری شیمیایی و کلینیکی در دو گروه تفاوتی نداشتند.

به تاخیر انداختن تحریک نهایی بلوغ اووسیت ها به مدت 24 ساعت بر روی تعداد اووسیت های بالغ و سایر خصوصیات لقاح آزمایشگاهی در سیکل های آنتاگونیست با سطح خونی پروژسترون کمتر از 1 نانوگرم در میلی لیتر اثر مفید یا مضر ندارد.