مقایسه تغییرات بازیافت ضربان قلب قبل و بعد از بازتوانی قلبی در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر بر اساس ریسک فاکتورهای نارسایی قلبی، دیابت و سیگار

جراحی بای پس عروق کرونری هنوز درمان انتخابی برای بیماران با بیماری شدید عروق کرونری در سرتاسر دنیا محسوب می شود. همواره سعی بر این بوده تا با انجام اقدامات قبل و بعد از عمل میزان بقا و کیفیت زندگی بیماران افزایش یابد. هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای تغییرات بازیافت ضربان قلب قبل و بعد از بازتوانی قلبی در این بیماران است.
در این مطالعه کار آزمایی بالینی، 70 بیمار تحت جراحی بای پس عروق کرونری مورد مطالعه قرار گرفتند.
برای تمامی بیماران 12 جلسه بازتوانی در نظر گرفته شد، قبل از شروع بازتوانی و بعد از اتمام جلسات بازتوانی بیماران تحت تست ورزش به روش استاندارد بروس قرار گرفتند و میزان بازیافت ضربان قلب قبل و بعد از این جلسات مورد محاسبه قرار گرفت. سرانجام کلیه اطلاعات مربوط به بیماران وارد نرم افزار SPSS.19 گردید و تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری تی زوجی انجام شد.
میانگین بازیافت ضربان قلب قبل از بازتوانی در میان بیماران 74/7 ± 01/21 و همین میانگین پس از بازتوانی 62/7 ± 54/25 بود (000/0 = P). میانگین بازیافت ضربان قلب در گروه بیماران با عملکرد نرمال بطن چپ قبل از انجام بازتوانی 42/7 ± 33/22، و پس از آن 59/6 ± 17/25 بود. در بیماران با اختلال عملکرد خفیف بطن چپ قبل از انجام بازتوانی 48/8 ± 23/20 و پس از آن 02/8 ± 85/24 بود. در بیماران با اختلال عملکرد متوسط بطن چپ قبل از انجام بازتوانی 87/3 ± 84/20، و پس از آن 41/8 ± 67/30 بود.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین بازیافت ضربان قلب پس از بازتوانی به نسبت قبل از آن، به طور معنی داری افزایش می یابد.