پیوستگی پلی مورفیسم C/G 405+ ژن VEGF با نتیجه ی لقاح مصنوعی و انتقال جنین در جمعیت ایران

لانه گزینی از یک جنین شامل یک توالی پیچیده از حوادث سیگنالینگ، متشکل از تعداد زیادی واسطه های مولکولی مانند هورمون های تخمدان، سایتوکاین ها، مولکول های چسبنده و فاکتورهای رشد است. فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) یک عامل مهم رگ زایی است. اعتقاد بر این است که VEGF نقش مهمی در روند لانه گزینی ایفا می کند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم C/G 405+ VEGF و نتایج بالینی از زنانی بود که تحت روش لقاح مصنوعی و انتقال جنین قرار گرفتند.
یکصد زن با شکست های قبلی لقاح مصنوعی و انتقال جنین و یکصد زن باردار به عنوان گروه شاهد برای ژنوتایپ C/G 405+ VEGF توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز-پلی مورفیسم طول قطعه محدود کننده (PCR-RFLP) مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری به کمک نرم افزار مدکالک انجام شد.
نتایج ما شیوع بالاتری از ژنوتایپ G/G 405+ VEGF و آلل G در بیماران با سابقه ی شکست لقاح مصنوعی و انتقال جنین را نشان داد (90/6= OR؛ 29/17–75/2= 95% CI؛ 0001/0> p؛ 50/2= OR؛ 76/3–66/1= 95%CI؛ 0001/0>p).
مطالعه ی حاضر نشان داد که ژنوتیپ GG 405+ VEGF با افزایش خطر نارسایی لقاح مصنوعی و انتقال جنین همراه بود. با این وجود، مطالعات بیشتر در جمعیت های بزرگ تر از جمله دیگر عوامل ژنتیکی مورد نیاز برای رسیدن به یک نتیجه گیری قطعی است.