تبیین مولفه های شادمانی و مثبت‫گرایی در اشعار عروه بن الورد

علی رغم اینکه زندگی شاعران صعالیک جاهلی، آمیزه‫ای از آوارگی و تنگدستی است، همواره زندگی عیاری را ترجیح داده، بر اصول آن پای فشرده و بر جلوه هایش بالیده اند. این گروه نسبت به پدیده «صعلکه» نگاهی مثبت داشتند؛ از این رو در تصویرهای شعری امیر صعالیک،عروه بن الورد، اثری از ناخرسندی دیده نمی شود. در سروده های این شاعر، نشانه های شادمانی، رضایت مندی و بهزیستی به چشم می خورد. در این جستار، با واکاوی دیوان عروه، تحلیل درون متنی و سنجش سروده های شاعر مفاهیم روان شناسی، مثبت‫نگری عروه به سیره عیاری و شادمانی وی از زندگی صعلوکی تبیین شده است. همچنین علل شادمانی عروه بررسی گردید و معلوم شد که عزت نفس، مشارکت اجتماعی و خوش بینی از عوامل شادمانی و رضایت مندی این شاعر عیار بوده است.