بررسی عملکرد مدل پنج عاملی فاما و فرنچ با استفاده از آزمون GRS

مدل پنج عاملی فاما و فرنچ (2015) پاسخ به ناهمسانی هایی است که در آزمون های تجربی مدل سه عاملی فاما و فرنچ (1993) مشاهده شد. مدل پنج عاملی، دو عامل سودآوری و سرمایه گذاری را به مدل سه عاملی اضافه می کند. این تحقیق به دنبال ارزیابی عملکرد مدل پنج عاملی فاما و فرنچ در بورس اوراق بهادار تهران است. بدین منظور از آزمون GRS برای ارزیابی مدل پنج عاملی در مقایسه با عوامل قبلی (بازار، اندازه و ارزش) استفاده شده است. این آزمون عمدتا مبتنی بر تحلیل عرض از مبدا تخمین رگرسیون هاست. تخمین های انجام شده با استفاده از الگوهای سه گانه تشکیل پرتفوی و اندازه گیری عوامل مورد مطالعه بر اساس الگوهای متفاوت صورت گرفته است. نتیجه تحقیق حاضر نشان می دهد با کنترل عوامل سودآوری و سرمایه گذاری، کماکان مدل سه عاملی مدل مناسبی برای توضیح بازده مازاد پرتفوی های مطالعه شده است. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، دو عامل اضافه شده به مدل، کارایی مدل را افزایش نمی دهد.