علایم و نشانه های پیش درآمد اختلالات خلقی در یک نمونه از جامعه ی ایرانی

تشخیص زودهنگام و انجام اقدامات پیش گیرانه، باعث کاهش بارز عوارض و علایم اختلالات خلقی می شود. مطالعه ی حاضر، جهت ارزیابی علایم پیش درآمد اختلالات خلقی در جامعه ی ایرانی انجام شد.
کلیه ی بیماران مبتلا به اختلالات خلقی بستری در بیمارستان نور اصفهان در ماه های شهریور تا بهمن سال 1391 به صورت گذشته نگر، از نظر علایم و نشانه های روان پزشکی طی مصاحبه ی بالینی با نگرش به سابقه ی بیماری ارزیابی شدند. یافته ها با استفاده از آزمون های Independent t و 2χ آنالیز شد.
از 175 بیمار (66 مرد و 109 زن) با میانگین سنی 1/12 ± 7/34 سال، به ترتیب 119 و 56 نفر دچار اختلالات دو قطبی و افسردگی اساسی بودند. همه ی این بیماران، به جز یک بیمار مبتلا به افسردگی اساسی، وجود حداقل یک علامت پیش درآمد را گزارش دادند. تکانشگری (Impulsivity)، زودرنجی (Irritability) و افزایش فعالیت ها و ارتباطات اجتماعی (Over-sociality) با فراوانی 8/32، 4/29 و 1/26 درصد، شایع ترین علایم پیش درآمد در اختلال دو قطبی بودند که تکانشگری و زودرنجی باعث افزایش معنی دار احتمال بروز بیماری در آینده می شد. ضعف در مهارت های تطابقی (Poor coping)، گوشه گیری (Social isolation) و اضطراب (Anxiety) نیز با فراوانی 6/78، 9/33 و 4/30 درصد، شایع ترین علایم پیش درآمد در اختلال افسردگی اساسی بودند که تنها ضعف در مهارت های تطابقی، به طور معنی داری احتمال بروز بیماری در آینده را افزایش می داد.
با توجه به شیوع بالای علایم پیش درآمد در مبتلایان به اختلالات خلقی در جامعه ی ایرانی، جدی گرفتن این علایم در دوران کودکی و نوجوانی، باعث تشخیص زودرس و نیز کوتاه شدن شدت مرحله ی درمان نشده ی اختلالات خلقی می شود.