آموزش توسعه یافته: توجه به تمام ابعاد سلامت دانش آموزان در کلاس های مدرن

سلامت از ماده « سلم» به معنای صحت از بیماری و رنج است. فرهنگ های لغت غالبا سلامت را به معنی فقدان بیماری و عاری بودن از آفت های ظاهری و باطنی می دانند(حسنی بافرانی و همکار، 1390).سازمان بهداشت جهانی(1946)،سلامت رااین گونه تعریف کرده است. سلامت یک رفاه کامل جسمی،روانی،رفاه اجتماعی است ونه صرفا فقدان بیماری یامعلولیت داشتن. سلامتی فرایندی است برای خود پاداش دهی موردنیازبرای زندگی مهیج،خلاق ورضایت بخش(ناکامورا، 1388). سلامت به معنی فقدان بیماری ونارسایی دریک ارگانیسم یاموجودزنده است، به طوری که ضمن انجام وظیفه،به رشدوشکوفایی خودادامه می دهد(علاقه بند، 1378). درآموزش روابط انسانی، «خودشکوفایی » واژه ای قریب به این مفهوم دارد. خودشکوفایی آن چنان که بوسیله آبراهام مزلو،نظریه پردازی شده،گرایشی درجهت تحقق یافتن خودیامیل به کمالی است که شخص قابلیت رسیدن به آن رادارد( مایلز، 1969). برای سیستم انسانی میتوان سه وضعیت مختلف رادرنظرگرفت. دریک سو،طیف پریشانی وناخوشی،درمیانه وضعیت عادی ودرسوی دیگرطیف سلامتی. وضعیت ناخوشی یاپریشانی عبارت است ازمجموع شرایط فردی ومحیطی پرتنش که منجرمی شودافرادعملکردی کمترازحدانتظاروپتانسیل خودداشته باشند. وضعیت عادی شرایطی است که درآن عملکردفردی درسطوح موردانتظارودرمقایسه باحدمتوسط عملکرد قراردارد. وضعیت سلامت،وضعیتی است که به افراد امکان میدهدعملکردی بالاترازحد معمول انتظارداشته باشند،درچنین وضعیتی به بهترین نوع خودو موجودیتی چابک وانعطاف پذیرتبدیل می گردند( شاه کرم، 1388).