بررسی میزان آمادگی برای رویارویی با زمین لرزه در مدارس متوسطه دخترانه استان ایلام (دهلران و مورموری) سال تحصیلی 95-94

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی میزان آمادگی برای مقابله با زمین لرزه در مدارس متوسطه آموزش و پرورش استان ایلام در دو منطقه (دهلران و مورموری) است.
روش تحقیق، آمیخته (کمی و کیفی) بود. در این پژوهش، از پرسشنامه، مصاحبه و چک لیست استفاده شد. در پژوهش کمی، از دو پرسشنامه، که یکی محقق ساخت بود، استفاده شد. پایایی آنها با آلفای کرونباخ در پرسشنامه فرامرزی نیا و همکاران (1393)، 80/0 و پایایی پرسشنامه محقق ساخته دانش آموزان، مدیران و معلمان به ترتیب، 80/0 و 90/0 محاسبه شد. جامعه آماری در این پژوهش مدیران، معلمان و دانش آموزان مشغول به کار و تحصیل در سال 95-94 در مدارس متوسطه دخترانه ایلام (دهلران و مورموری) انتخاب شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران 291 نفر از دانش آموزان و 91 نفر از معلمان انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های کمی، از روش های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و در قسمت آمار استنباطی برای آزمون سوالات، از روش های (آزمون نسبت و آزمون تی تک نمونه) استفاده شد.
بخش کیفی پژوهش، روش نمونه گیری در مصاحبه به صورت تمام شمار انتخاب شد، که از هر 8 مدیر مدرسه مصاحبه به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های کیفی، از روش تحلیل محتوا استفاده شد.
نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که دانش آموزان، مدیران و معلمان دارای آمادگی به نسبت مطلوب برای رویارویی با زمین لرزه هستند؛ اما، این آمادگی کافی نبوده و نیاز به تقویت دو بعد مهارتی و آگاهی در دانش آموزان و معلمان وجود دارد. در زمینه بعد فیزیکی (استحکام و ایمنی ساختمان) مدارس دارای وضعیت نامطلوبی است.
با توجه به زلزله خیز بودن مناطق، برای ارتقای دو بعد (آگاهی و مهارت) نیاز به برگزاری مانورهای هدفمند، مستمر و کاربردی است. همچنین در زمینه بعد فیزیکی نیاز به مقاوم سازی مدارس است.