ارتباط عدم قطعیت در بیماری، عوامل جمعیت شناختی و بالینی با تبعیت از رژیم درمانی در مبتلایان به سرطان

از مشکلات مبتلایان به سرطان عدم تبعیت از رژیم درمانی و عدم قطعیت در بیماری است که متاثر از مسائل روانی و ویژگی های مختلف بیماران است. توجه بالینی به آن بهبود پیش آگهی و در نهایت افزایش کیفیت زندگی را در پی دارد. این مطالعه، به منظور تعیین ارتباط عدم قطعیت در بیماری، عوامل جمعیت شناختی و بالینی با تبعیت از رژیم درمانی در مبتلایان به سرطان انجام شد.
مطالعه حاضر از نوع همبستگی است که در 150 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان های قائم و امید مشهد انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس و بر اساس معیارهای پژوهش انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیکی، پرسشنامه عدم قطعیت در بیماری میشل و تبعیت از رژیم درمانی MARS جمع آوری شد. سپس، با نرم افزار SPSS نسخه 21 آمار توصیفی و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون متعدد در سطح معناداری کمتر از 5 درصد تحلیل شد.
نتایج نشان داد بین عدم قطعیت در بیماری و تبعیت از رژیم درمانی ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد (367/0r=-، 001/0P<). طبق آنالیز رگرسیون متعدد عدم قطعیت در بیماری، متاستاز، محل زندگی، سن و درآمد بیمار پیش بینی کننده های تبعیت از رژیم درمانی است، به طوری که 46 درصد از واریانس آن با این متغیر ها بیان می شود.
با وجود رابطه معنا دار بین عدم قطعیت در بیماری با تبعیت از رژیم درمانی و قابلیت پیش بینی کنندگی قابل توجه برای تبعیت از رژیم درمانی، پرستاران و ارائه کنندگان مراقبت سلامت با توجه به راهبرد هایی کاهنده عدم قطعیت می توانند میزان تبعیت از رژیمدرمانی و در نهایت کیفیت درمان و زندگی این مبتلایان را بهبود بخشند.