تغییرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در بدن فضانوردان حین سفر های فضایی

تهدیداتی شامل تغییرات آب و هوایی و سقوط شهاب سنگ، جامعه انسانی بر روی کره زمین را تهدید می کند. دانشمندان معتقدند به منظور حفظ تمدن انسانی، بشر باید در جستجوی مناطق دیگری از منظومه شمسی جهت ادامه حیات باشد. در طی دهه های اخیر سفر های فضایی متعددی به منظور کسب اطلاعات از سایر قسمت های منظومه شمسی انجام شده است. حضور فضانوردان در این مناطق با چالش های متعددی مواجه بوده است. در طی سفر های فضایی کوتاه یا بلند مدت بدن فضانوردان تغیرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی قابل توجهی را متحمل می شود. این تغییرات که اغلب به منظور سازگاری سیستم ها و بافت های بدن فضانوردان صورت می پذیرد تحت تاثیر عواملی مانند مایکروگراویتی محیط، استرس، تغذیه، تغییر در سیکل خواب، تغییر در دما، فشار و رطوبت هستند. تغییرات در توده های بدنی، بالانس انرژی، وضعیت آب و الکترولیت، متابولیسم کلسیم واستخوان و تغییرات اندوکرینی از مهمترین تغییرات در طی سفر فضایی است. هدف از این مقاله مروری معرفی علل و مکانیسم های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک احتمالی و اقدامات متقابل به منظور جلوگیری از خطر احتمالی این تغییرات بر سلامت فضانوردان است.