تماس موش در دوره نوزادی با سووفلوران، ممکن است سبب رخ دادن آپوپتوز در بافت بیضه پس از بلوغ شود

 سوفلوران به عنوان یک داروی بیهوشی کاربرد وسیعی در اطفال دارد. این دارو با توجه به تکرارهای زیاد در کودکان در برخی از بیماری های مادرزادی به دلیل تکرر جراحی، ممکن است منجر به القاء مرگ سلولی در برخی از سلول های حساس بدن از جمله سلول های زایا گردند.

 در این مطالعه اثر سووفلوران بر روند اسپرماتوژنز در موش های نر بالغ که در دوران پیش از بلوغ در معرض بودند، مورد بررسی قرار گرفت.

  24 موش نوزاد نر نژاد NMRI در 3 گروه کنترل، آزمون یک و دو به صورت تصادفی دسته بندی شدند. گروه آزمون یک و دو به ترتیب در معرضMAC  2 و 1 سووفلوران به همراه 2 لیتر در دقیقه اکسیژن به مدت 7 روز قرار گرفتند. همه گروه ها پس از 2 ماه کشته شدند. ارزیابی های بافت شناسی، ایمونوهیستوشیمی و بررسی آپوپتوز در بافت بیضه انجام گرفت. بیان ژن Bax و Bcl در بافت بیضه به وسیله Real time PCR ارزیابی شد.

 نتایج ما نشان داد که در هر دو گروه آزمون یک و دو تمامیت بافت بیضه حفظ شد. شمارش سلول های اسپرماتوگونی کاهش معناداری در گروه 2 نسبت به سایر گروه ها نشان داد. نتایج میزان مرگ سلولی در سلول های اسپرماتوگونی در گروه آزمون یک و دو به ترتیب 3±15% و 2±9% به دست آمد. همچنین میزان بیان ژن های Bax و Bcl2 در گروه های آزمون یک و دو 2615/0 و 0070/1 و در گروه کنترل 3657/9 اندازه گیری شد. این نتایج تفاوت معنی داری (05/0≥p) را بین گروه دو با سایر گروه ها نشان داد.

 قرار گیری در معرض MAC 2 سووفلوران همراه با 2 لیتر در دقیقه اکسیژن، ممکن است باعث ایجاد آسیب بافتی بیضه شده و منجر به اختلال در عملکرد سلول های آن شود. در صورتی که قرارگیری در معرض سطح پایین تر سووفلوران باعث کاهش نسبت بیان Bax و Bcl2 و کاهش آپوپتوز در سلول های زایا می شوند.