ارتباط طول زنجیره غذایی با تراکم ماهیان صید شده در نواحی جنوب غربی دریای خزر

زندگی میلیون ها نفر در حاشیه جنوبی دریای خزر با فعالیت شیلاتی عجین گشته در حالی که ذخایر آبزیان آن از روابط پیچیده اکولوژی برخوردار هستند. در این مطالعه میزان صید ماهیان مناطق مختلف در ارتباط با طول زنجیره غذایی با استفاده از تکنیک ایزوتوپ های پایدار کربن و نیتروژن بررسی گردید. میانگین صید ده ساله ماهیان استخوانی در پره های استان گیلان در مناطق آستارا، هشتپر، انزلی، کیاشهر، لنگرود و چابکسر بررسی شد. طول زنجیره غذایی با مقادیر ایزوتوپ نیتروژن15 صدف (Cerastoderma glucaum) به عنوان اولین مصرف کننده، ماهی سوف (Sander lucioperca) و شگ ماهی براشنکویی Alosa braschnokowi به عنوان موجودات بالای شبکه محاسبه شد. نتایج نشان داد که مقدار 13Cδ و 15Nδ مبنا از مناطق مختلف تفاوت معنی دار داشته است. مقدار13C δ در آستارا کمترین (7/21-‰) و در چابکسر (1/20- ‰) بیشترین بود در حالی که مقدار 15Nδ در آستارا بیشترین (7/5 ‰) و در مناطق کیاشهر و چابکسر کمترین (2/4 ‰) بود. طول زنجیره غذایی در ناحیه کیاشهر به شکل معنی داری بیشتر از سایر مناطق بود. اگر چه میزان صید ماهیان با شاخص طول شبکه غذایی در مناطق مختلف هم خوانی داشته نمی توان نقش رهاسازی بچه ماهیان را در فعالیت های بازسازی ذخایر کم اهمیت دانست.