بررسی اثربخشی روان نمایشگری (سایکودراما) بر افزایش عزت نفس و بخشودگی دختران نوجوان دارای والدین طلاق گرفته

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان نمایشگری بر افزایش عزت نفس و بخشودگی دختران نوجوان دارای والدین طلاق گرفته بود. این پژوهش یک مطالعه با پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق متشکل از کلیه نوجوانان دختر سنین 14 تا 17 سال است که والدین شان طلاق گرفته و تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی استان تهران قرار دارند. تعداد 24 نفر از این نوجوانان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. آزمون بخشودگی موگر و عزت نفس الیس پوپ به عنوان پیش آزمون برای هر دوگروه اجرا شد. برای گروه آزمایش، مداخله روان نمایشگری به مدت 10 جلسه حداکثر 2 ساعته، هفته ای دو مرتبه انجام شد و گروهکنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت ننمود. بعد از اتمام جلسات، و یک ماه پس از آن، هر دو آزمون مجددا برای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر استفاده شد. نتایج نشان دادند که کاربرد روش روان نمایشگری باعث افزایش نمرات عزت نفس کلی و بخشودگی، و خرده مقیاس های عزت نفس خانوادگی، اجتماعی، جسمانی و عمومی شده و تاثیریبر عزت نفس تحصیلی نداشت.