بررسی وضعیت ارگونومیکی بیمارستان های دولتی شهر قزوین با رویکرد اولویت بندی اقدامات اصلاحی

وظایف جابجایی بیمار از علل مهم ناراحتی های اسکلتی عضلانی از جمله کمردرد، در کارکنان پرستاری می باشد. روش MAPO از روش های کمی بررسی ارگونومیکی است که سطح ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با جابجایی بیمار در بخش های بیمارستانی را از طریق محاسبه شاخص MAPO ارائه می دهد. این مطالعه با هدف ارزیابی ارگونومیکی بیمارستان های دولتی شهر قزوین و اولویت بندی اقدامات اصلاحی انجام شده است.
در این مطالعه مقطعی 43 بخش در 6 بیمارستان شهر قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از چک لیست شاخص MAPO از طریق مصاحبه با سرپرستار هر بخش و بازدید بخش ها، جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت.
بررسی بیمارستان ها با روش MAPO نشان داد که 21 % بخش های بیمارستانی در سطح ریسک 1 (ریسک ناچیز)، 5/46 % بخش ها در سطح ریسک 2 (ریسک متوسط) و 5/32% بخش ها در سطح ریسک 3 (ریسک زیاد) قرار داشتند. از میان بخش های بیمارستانی مورد بررسی، بخش ارتوپدی بالاترین ریسک و بخش NICU کمترین ریسک را داشتند. نتایج نشان داد که بین میانگین مقادیر شاخص MAPO در بیمارستان های مورد مطالعه، تفاوت معنی دار وجود نداشت (301/0=p (ولی بین میانگین مقادیر شاخص MAPO در انواع بخش های بیمارستانی، تفاوت معنی دار وجود دارد (014/0=p (.
با توجه به بالابودن پتانسیل خطر در حدود یک سوم از بخش های بستری در بیمارستان های مورد مطالعه، بازنگری و اصلاح سیاست های فعلی با رویکرد کاهش مواجهه پرسنل پرستاری با خطرات ناشی از جابجایی بیماران ضروری به نظر می رسد. در این راستا تامین ویلچرهای سالم به تعداد کافی و رعایت نسبت پرستار به بیمار از اولویت بالاتری برخوردار است.